Bir gün telefonunuz çalsa ve okuldan müdür bey arasa;
"Çocuğunuz bir arkadaşı ile kavga etti ve onun yaralanmasına sebep oldu, maalesef ki çocuğunuz da yaralandı ve kafasına dikiş atılması gerekiyor" dese ne yapardınız?

Boşanmaya karar verdiğiniz dönemde çocuğunuzun bu durumdan nasıl etkileneceğini, hangi duygularla savaşmak zorunda olabileceğini hiç düşündünüz mü? Onun gözünden yaşananlar nasıl algılanıyor acaba?

İşte sık rastlanan bir olay:
Telefonda konuşurken müdür beyin sesinde bir telaş vardı." Okula kadar gelebilir misiniz?" dedi anneye..." Maalesef istemediğimiz bir şey oldu..."

Anne korkuyla evden çıktı. Oğlu henüz dokuz yaşındaydı ve hırçın bir çocuk değildi. Başına ne gelmiş olabilirdi ki... Okulun merdivenlerini hızla tırmanıp müdür beyin odasına girdi...
Küçük çocuk revirden yeni çıkartılmış müdür beyin odasına getirilmişti. Oğlunu o halde gören anne bağırmamak için kendini zor tuttu. Müdür bey çocuğun başına gelenleri açıklama ihtiyacı hissetti:

-Oğlunuz bir arkadaşı ile kavga etti. Maalesef ikisi de yaralandı!
Anne oğlunun yaşadığı sıkıntılardan bihaber olacak ki hemen karşıdaki çocuğu suçlarcasına bağırmaya başladı

- Son günlerde oğlunuz hep kavga çıkartıyor. Bu aralar çok hırçın. Nedenini bir türlü bulamadık. Nasıl davranacağımızı, ne yapacağımızı açıkça bilemiyoruz! Sert tedbirler almak zorundayız...

Neler Yapmalıyız?
Evet, müdür bey gibi pek çok kişi anne ve babası boşanmış çocuklarla ilgili yanlış düşüncelere sahipler ve doğru olmayan bir tutum içindeler. İyi yönetilemeyen boşanma davalarında ne yazık ki çocukların sessiz çığlıkları duyulamamakta, içlerinde kopan fırtınalar fark edilmemektedir.

Elbette yaşı ne olursa olsun çocukların isteyeceği en son şey; anne ve babalarının boşanmasıdır. Bu sarsıcı olay çocukların gelişimlerini ciddi bir biçimde etkileyecektir. Ancak eğer boşanma süreci iyi yönetilirse, çocuklar sanıldığı kadar zarar görmeyeceklerdir. Burada asıl önemli olan anne ve babanın evliliklerinin sona ermesini nasıl karşıladıkları, boşanmadan sonra hayatlarını ve ilişkilerini nasıl sürdürdükleri ve çocukları ile ilgilenmeye devam edip etmedikleridir.

Bazen çiftler aralarında yaşadıkları şiddetli problemlere rağmen sadece çocuklarının iyiliği için evliliği sürdürülme kararı almaktalar. Ancak gerek yapılan araştırmalar, gerekse benim terapilerimdeki deneyimlerim göstermektedir ki; bu karar aslında çocuklara daha fazla zarar vermekte ve yarayı kangren haline getirmektedir. Sonuçta aile içinde yaşanan psikolojik, fiziksel ya da cinsel şiddetin ve istismarın çocuklarda daha büyük yaralar açtığı tartışılmazdır. Bazen evlilikte yaşanan bu tarz sorunları çözmenin tek yolu evliliği sona erdirmek olabilir. Nasıl ki evliliğin kız isteme, nişan, yüzük, çeyiz, nikah, düğün v. s gibi ritüelleri varsa boşanmanın da ritüelleri vardır.

Şunları Öneriyorum
Eğer boşanmaya karar verdiyseniz çocuklarınızın bu duruma uyum sağlamasına yardım etmek ve süreci iyi yönetebilmek için şunlara dikkat etmeniz öneriyorum:

Hiçbir çocuk sabah kalktığında babasının diş fırçası dahil bütün eşyalarını alıp gittiğini görmemeli veya annesinin evi terk edip gittiğini bir başkasından öğrenmemelidir. Bu nedenle aldığınız boşanma kararını çocuklarınıza birlikte açıklayın.

Onlarla konuşurken eşinizle aranızdaki sorunlardan ve ayrılma kararınızdan onların hiçbir şekilde sorumlu olmadıklarını açıkça belirtmelisiniz. Çocuklar, özellikle küçük olanlar mantıklı ya da mantıksız birçok nedenden dolayı anne ve babalarının ayrılmalarına sebep olduklarını düşünürler. Kötü bir karne, ayrılan ebeveynle kavga, bozdukları bir bilgisayar ya da bir ebeveynin cüzdanından aldıkları bir miktar para onlara ayrılık kararının kendi suçları olduğunu düşündürebilir.

" Biz sizi çok seviyoruz, daima anne ve babanız olarak kalacağız, ancak artık birbirimizle anlaşamıyoruz, çok kavga ediyoruz, birbirimizi üzmektense ayrı evlerde yaşamaya karar verdik" diyerek birbirinizi suçlamadan eşit sorumluluk alarak çocuklarla konuşun. Yaşlarına uygun bir biçimde, boşanmanın onları nasıl etkileyeceğini hangi evde, kiminle, hangi zamanda kalacaklarını, hafta sonları kiminle ne yapacağınızı, tatil düzenlerini hepsini somut ifadelerle açıklayın. Aldığınız kararları bir kağıda yazın ve mutlaka çocuklara verdiğiniz sözlerde durun.

Çocuklar kimde kalacak? Sorusuna cevap ararken onları cansız birer eşya olarak görmeyin. Gerek mal paylaşımını gerekse çocukların velayet konusunu asla çocukların yanında tartışmayın. Boşanma anlaşmanızın adil olmasını eğer umursamazsanız belki para ve mal kazanmış olabilirsiniz ancak kaybeden kesinlikle çocuklarınız olacaktır. Aranızda yaşananlar her ne olursa olsun sırf birbirinizin canını acıtmak için çocuklarınızı taraf olmaya zorlamayın. Birbirinizle konuşmak yerine" söyle oğlum babana..." veya" kızım annene söyle..." gibi ifadeler ile çocuklarınızı posta güvercini olarak kullanmayın.

Her ne kadar birbirinizden nefret etseniz de çocuklarla ilgili her türlü iyi ya da kötü olayda yüz yüze gelmek zorunda olduğunuz unutmayın. Bu nedenle ilişkinizi mümkün olduğu kadar sorunsuz sürdürün. Bu mümkün değilse, sorunları çocuklarınıza asla yansıtmayın. Boşandığınızda eşinizin akrabaları ile görüşmek istemeyebilirsiniz, ancak çocuklarınızı sevdikleri insanlardan koparmayım Görüşmek istediklerinde veya onlarla hoşça vakit geçirdiklerinde suçluluk duygusu hissetmelerine sebep olmayın. Çocuklarınızın sizin için yeri doldurulamaz ve değerli varlıklar olduğunu hissetmelerini sağlamak için sevginizi ve ilginizi eksik etmeyin. İşler sandığınız gibi yolunda gitmezse, her şey daha da karmaşık bir hal almadan mutlaka bir Aile ve Evlilik Terapistinden yardım alın.