İnsan hakkı ihlalinin en yaygın örneği olan kadına yönelik şiddet; üstünlüğünü fiziksel ya da psikolojik şiddet uygulayarak ispatlamaya ya da güçlendirmeye çalışan, kadını ikinci sınıf insan olarak gören, kadın erkek eşitliğini kabul etmeyen erkekler tarafından kadınların maruz kaldığı bir durumdur.

Bilinen ya da efsanevi birkaç örnek dışında tarihte din, dil, ırk fark etmeksizin her toplumda erkekler daha üstün görülmüş ve ataerkil anlayış benimsenmiştir. Bu durumu sindiren ve erkek evlat sahibi olduğunda da ister istemez duygu, düşünce ve sözleriyle bunu hissettiren anneler de yeni bir “kendini üstün gören” insan oluşmasına bilmeden destek olmuştur. En büyük yanlış algılardan birisi de “ kadına yönelik şiddet” dendiğinde akla sadece fiziksel şiddet gelmesidir. Psikolojik şiddet de şiddet türleri içerisinde yer almaktadır.

Tüm fiziksel saldırıları, yani dövme, tokat atma, cinsel ilişkiye zorlama, bir alet yardımıyla canını yakma gibi eylemleri içerir. Kadının kocası ya da sevgilisi tarafından uğradığı cinsel saldırıları veya zorlanmaları tecavüz olarak görmeyen düşünce kadınların bu tarz şiddeti dile getirmesini güçleştirmektedir.

En az fiziksel şiddet kadar hasar verici olabilen psikolojik şiddet de tüm dünyada ve ülkemizde oldukça yaygındır. Baskı uygulamak, aşırı kıskançlık, giyim kuşama müdahale, aşağılama, güvensizlik duygusu yaratmaya çalışma, hor görme, sosyal hayatı engelleme, bağırma, lakap takma gibi birçok türü bulunur.

Kadına yönelik şiddeti bitirmek için ilk yapılması gereken toplumsal anlayışı değiştirmek, kadın ve erkeğin eşit olduğunun bilincinde erkek evlatlar yetiştirmek, mahalle baskısı sebebiyle görülen şiddetin üstünün örtmemektir. Kadınlara destek veren kurumlardan ve tüm yetkili mercilerden yardım istemeye cesaret etmek, şiddet uygulayan kişi koca veya baba olduğu için şikayet etmeye çekinmemek ve toplumsal baskılardan sıyrılmak gerekir.