Birçok kişi özellikle ebeveynler, öğretmenler ya da aile büyükleri gençlerle iletişim kurduklarını zannetmektedirler. Bunun sonucunda ise çoğu kez olumsuzlukla karşılaşınca gençler ile iletişim kuramamaktan şikayet ederler.

Gençler ile iletişim kurmada yanılgıya düşülen en büyük nokta büyüklerin tutumlarında gizlidir. Büyükler genellikle birtakım emirler vererek ya da öğütler öne sürerek gençlerle iletişim kurduklarını zannetmektedirler. Oysaki gençlerin bu tür tutumlardan hoşlanmadıkları iyice idrak edilmelidir.

Gençlerle iletişim kurmanın yolu onları anlamaktan geçer. Eğer bir genç bir sorunu hakkında büyüğü ile konuşmaya karar vermişse sergilenecek en iyi tutum o genci anlamaktan geçer. Herhangi bir olay karşısında gencin sergilediği tutum büyüğe yanlış gelse bile o anda empati kurulmalıdır. Yaşça büyük olan kişi böylelikle genci anlama yoluna gitmelidir. Bunun sonucunda genci anlayabilmektedir. Gençleri anlayabilmek kadar onların anlaşıldığı da gençlere hissettirilmelidir. Örneğin günlük yaşantıda çok sık karşılaşılan bir soruna değinmek gerekir. Gençlerin birçoğu okuldaki derslerinden yana başarısızlıklarından yakınmaktadırlar. Birçok ebeveyn bu başarısızlıktan ötürü çocuklarını suçlamaktadırlar. Oysaki onları anladıklarına dair sözler sarf etmeleri gençlerle olan iletişimlerini yükseltecektir. Böylelikle sağlıklı bir iletişim kurulmuş olacaktır. Böyle durumlarda yine gençlerin çok da hoşlanmadığı öğüt verme girişimlerinden kaçınılmalıdır. Örneğin derslerinde başarısız bir öğrenciye şunu şu şekilde yap gibi öğütler vermek yerine bunu böyle yaparsan daha iyi olur sanki biçiminde tavsiyede bulunulması gençlerin tepkisini çekmeyecektir. Dolayısıyla özellikle aileler ve öğretmenler gençlere öğüt verirken daha çok emir kipleri ile değil tavsiye niteliğinde konuşurlarsa gençlerin anlayacakları yolda ilerlemiş olurlar.

Gençlerle iletişim kurulabilmesinin en önemli noktalarından biri de genci bir insan olarak görmekten geçer. Günümüzde yetişkinlerin yaptığı en büyük hatalardan biri gençlerin fikirlerine pek de önem vermemeleridir. Örneğin ailelerde yeni alınan bir arabada ya da evde gençlere pek fazla danışılmaz. Gençlerin ailenin aldığı fikirlere uyum sağlamaları beklenir. Bu tutumun son derece yanlış olduğunu belirtmekte yarar vardır. Çünkü böyle bir iletişim sonucunda genç kendini son derece önemsiz ve değersiz hissetmektedir. Bu hissiyatlar oluşunca da ailesi ile olan iletişimini günden güne koparmaktadır. Dolayısıyla yetişkinler tarafından gençlerin de birer birey oldukları unutulmamalıdır. Böylelikle gençlerin de toplumda aktif birer birey oldukları ve onların da söz hakkına sahip oldukları aşılanabilir. Bu sayede gençler ile kolay iletişim kurulması sağlanabilinir.