Astrolojinin tarihsel gelişimi Astrolojinin geçmişine dair bilinen arkeolojik veriler MÖ 3500 yıllarına kadar uzanmaktadır. Bugün bu konularla ilgili bilgiler Batı kaynaklarından tercüme edilse de, Batı’nın referans noktası Doğu kültürleridir. Örneğin, Roma / Grek Mitolojisi ve arketipleri ve olayları hatta bu olayların detayları Sümer kaynaklarıyla çok benzerlik göstermektedir.

MÖ yaklaşık 3500 – 300 yılları arası dönem İlk Astronomik Gözlemler ve Antik Astrolojinin Ortaya Çıkışı dönemidir.

MÖ yaklaşık 3000 – 1500 dönemi Daire Biçiminde Yapılar, Güneş Kültleri ve Avrupa´da Astronomik Gözlemlerinin görüldüğü, Taş devri ve Bronz çağından kalma arkeolojik bulguların elde edildiği süreçtir. Gökyüzü hareketlerini, her şeyden önde dinsel olarak, geniş bir ilgi alanı içerisinde değerlendirdikleri gözlemlenmektedir. Nitekim MÖ 1600 yılından kalma "Nebra Gök Diski" buna örnek verilebilir. Ancak hemen eklemek gerekir ki son dönemlerin perspektifinde bilinen tanımlanması kapsamında bir „astrolojiden“ bahsetmek mümkün değildir.

MÖ yaklaşık 2500´den itibaren Mezopotamya´da artık İlk Astroloji Sistematiklerinin oluşturulmasına başladığını görmekteyiz.

MÖ 1728 – 1689 dönemi Hammurabi hükümdarlığı altında astronomik bilgi dağınıklığını bir düzene sokarak derleme maksadıyla bir takvim reformuna gidilmiştir.

MÖ yaklaşık 1500 – 300 yılları arası dönem Mezopotamya´da Astrolojik Manüeller /Kompendium; „Astronomik Günlükler“; “ŞAMAŞ / Güneş” ı çevreleyen “Yıldızlı Çember” / Burçlar Kuşağı şemasının yani Batı dilinde ki ZODIAC Kuşağı Gelişimi; İlk doğum haritaları, takvimsel ve astronomik tablolar tanzim ediliyor. Hesaplama işlemleri tekniklerinin de daha da geliştirildiğini görüyoruz.

MÖ yaklaşık 1350´den itibaren Latincesi Astrolab / ‘’Yıldızyığan“ olan veya günümüz Türkçesinde ki seslendirilmesi ile ilk usturlaplar'a rastlamaktayız. Bu zaman aralığındaki en önemli manüeller, MÖ yaklaşık olarak 1000 yılında tamamlanmış olması gereken Astrolojik Sembolizmin ilk referansı olan ENUMA ANU ENLİL ve MÖ 800 ve 686 yılları arasında tamamlanan astronomik seri MUL.APİN ortaya çıkıyor. MUL. APİN içeriğinde şimdiki adıyla, Uranüs, Neptün Pluto dâhil günümüz deki “12 Planet” in Yörüngeleri Yörünge Seyir zamanlarını doğru olarak tanımlanabildiği görülüyor.

MÖ 6. – 4. yy arası dönemlerden kalma Bâbil [BAB İL / Tanrı kapısı] Kral konaklarındaki Astronomik Günlükler daha sonra Batlamyus gibi batı astrologlarına kendi teorilerini oluşturma konusunda kaynak oluyorlar. En eski Horoscope 'lar ise MÖ 5. yy´a tarihleniyorlar.

MÖ yaklaşık 1000 – 300 dönemi Batı da Mikrokozmos- Makrokozmos Modelinin Felsefi olarak ortaya çıkışıdır. Ezoterik düşünce için temel olan bu açıklama modeli birbirlerine paralel olarak Mezopotamya, Mısır da vardır ve bu model’in benzeri, düşünsel olarak felsefede Pisagor, Empodekles gibi filozofların vasıtasıyla