Tam adı Veysel Şatıroğlu olan Aşık Veysel, 25 Ekim 1894 yılında Sivas Şarkışla’ya bağlı Sivrialan köyünde dünyaya geldi. Çiftçilik yapan babasının ismi Ahmet, annesinin adı ise Gülizar idi. Köylerinde Şatıroğulları lakabı ile bilinirlerdi.
Aşık Veysel’in çocukluk yıllarında Sivas ilinde oldukça yaygın olan çiçek hastalığı Aşık Veysel’in de iki kız kardeşinin canını almıştı. 7 yaşında Aşık Veysel de bu hastalığa yakalanmıştır. Kendi ağzından o günleri şöyle anlatmıştır; “Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kayarak düştüm. Bir daha da kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım. Çiçek zorlu geldi. Sol gözüme çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de solun zorundan olacak perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan.” *
Şiir ile ilgilenen babası Veysel’in acılarını hafifletmek için uğraş olsun diye ona bağlama almıştır. İlk bağlama derslerini de babasının arkadaşı olan Aşık Ala’dan almıştır. Köy odalarında aşık fasılları yaparak sanatını geliştirmiştir.
Aşık Veysel 1933 yılından itibaren başkalarının yazdıklarını söylemeyi değil de kendisi yazmayı tercih eder. Aşık geleneğinin en önemli temsilcilerinden olan Aşık Veysel böylece kendi sözlerini yazmaya başlar. Sade bir dil kullanan Aşık Veysel, dili maharetle kullanmıştır. Acılarını ve sevinçlerini yansıtmanın yanında yazdığı sözlerde toplumsal olaylara da duyarsız kalmamış, din ve siyaset gibi konularda da şiirlerini kullanarak eleştiride bulunmuştur.
Aşık Veysel’in anne babası bir buçuk yıl arayla vefat etmişlerdir. Daha sonra Sivas Lisesi’nde çalışan Ahmet Kutsi Tecer ile tanışması Veysel’in hayatında önemli bir dönemeçtir. Gazi Mustafa Kemal için yazdığı bir destan gazetede 3 gün boyunca yayınlanmıştır. Bu destandan sonra memleketin çeşitli yerlerinde gezerek çalıp söylemeye başlayan Aşık Veysel’in plağa okuduğu ilk türkünün adı ise “Mecnunum Leyla’mı gördüm” isimli türküdür.
Köy enstitülerinin kurulmasından sonra bu okullarda saz öğretmenliği yapan Aşık Veysel böylelikle birçok aydın sanatçı ile tanışma fırsatı bulmuştur.
TBMM’nin 1965 yılında özel bir kanunla aylık bağladığı Aşık Veysel 21 Mart 1973 günü Sivrialan köyünde vefat etmiştir. Öldüğü ev, şu anda müze olarak düzenlenmiştir.