Servigiller familyasına ait olan ardıç üremesi başka bir canlıya bağlı olan bir ağaç türüdür. Latince adı Juniperus Communis olarak bilinir. Dünyada toplam 80'e yakın türü bulunur. Ülkemizde sadece 8 türü yetiştirilir. Bunların en önemli olanları: Katran ardıçı, Adi ardıç, Bodur ardıç, Yüksek ardıç, Finike ardıcı, Kokar ardıç, Kara ardıçtır.

Ardıç kışın yapraklarını dökmez. Üreyebilmesi için tohumları yere döküldüğünde ardıç kuşu tarafından yenmesi gerekir. Yenmediği takdirde çimlenme gerçekleşmez. Tohumlar ardıç kuşunun sindirim sistemiyle birlikte kabuklarından ayrılır. Dışkı ile torağa karışan tohumlar kolayca çimlenir. Yaprakları iğne şeklindedir. Sıcaklığı yüksek iklimlerde ve korunmuş alanlarda yetişir.

• Sonbahar ayında mor renge bürünen ardıçın meyveleri toplanır, elekler yardımıyla güneşte kurutulur. Kurumuş ardıç meyveleri bu şekilde tüketilebilir.
• Kurumuş ardıç meyveleri toz haline getirilir ve suya katılarak içilir. İçerisinde uçucu yağları barındırdığından kaynatılarak tüketilmez. Kaynatıldığı takdirde besin değerlerini yitirecektir.
• Bitkinin yaşlanmış dalları, gövdesi ve kökleri kesilerek bir toprak içinde güzelce yakılır. Yakıldıktan sonra sulu bir yağ elde edilir. Buna ardıç katranı denir.
• Konsantre olarak tüketilir. Konsantre suyundan günde üç çay kaşığı içildiğinde soğuk algınlığı ve anjin hastalığına yakalanmış kişilere fayda sağlayacaktır.
• Dişetleri ardıç meyvesiyle ovulabilir. Bu yöntem nefes kokularını giderir. C vitamini açısından zengin olmasından diş etlerini ve dişleri kuvvetlendirir.
• Ardıç meyvesi tozlarını bir kür haline getirilerek nemlendirici krem ile karıştırılır. Antiseptik özelliği olduğundan deri hastalıklarına fayda sağlayacaktır. Selülitler için dıştan müdahale yapılarak o kısım ovulur. Bu merhem romatizmal hastalıklara da iyi gelir. Ağrıyı hafifletir.
• İdrar söktürücü ve terletici özelliği bulunur.
• Hamile kadınlarda çok fazla tüketim önerilmez. Rahim kaslarının kasılmasını uyardığı için düşük tehlikesi yapabilir.