Dikkatli anne-babalar çocuklarını gözlemleyerek yolunda olmayan durumlar olduğunu anlayabilirler ve gerekirse bir uzmana başvurabilirler. Pedagog Yıldız Çakar'a göre depresyonun pek çok fizyolojik ve psikolojik belirtileri var.Çocuğun yaşadığı olumsuzlukların ardından sarsılması ve çok uzun süre olumsuz olayın etkisinden kurtulamaması dikkatli olmayı gerektirir. Çevreye uyumu, yemek, oynamak gibi günlük alışkanlıklarının ve çevresi ile kurduğu etkileşimin bozulması depresif bir durumun varlığını düşündürür.
Depresyon belirtileri mutsuzluk, ağlama, olumsuz benlik duygusu, öfke patlamaları, içine kapalılık, suçluluk duygusu, oyundan keyif alamama, yuvaya ya da okula gitmek istememe şeklinde kendini gösterebilir. Ayrıca bazı fizyolojik belirtiler de görülebilir. Uyku ve yeme bozuklukları, kabızlık, çeşitli ağrılar, yorgunluk. Ayrıca psiko-motor rahatsızlıklar diye adlandırabildiğimiz beden hareketlerinde artış ya da azalış, bilişsel fonksiyonların azalması ya da çoğalması, istek ve konsantrasyonun azalması, duygu durumunun gün içinde sık sık değişmesi ve çevresindeki olaylara reaksiyon gösterememe gibi bir dizi belirtiden bahsedilebilir. Bazen içine kapanabilir bazen çok bağırarak konuşabilir, yerinden kalkmadan takıntılı bir şekilde oyunlar oynayabilir hatta uzun uzun boyayabilir.

Bazı durumlarda çocuklarda psikosomatik denilen baş ağrıları, astım ya da deri döküntüleri görülebilir.
Depresyona yeni doğmuş bebeklerde de rastlanabilir. Annelerde görülen doğum sonrası depresyon bebek-anne ilişkisinin niteliğini bozabilir, bebek annesini aynalayarak onun depresif duygu durumunu alabilir. Bu durumda anne bebeği ile daha az iletişime geçebilir, bakımı konusunda bebeğini ihmal edebilir. Yetersiz sevgi ve az kucağa alma bebeğin de depresif özellikler edinmesine neden olabilir.
Belirtileri nasıl olur?

Depresif bebekler içe dönebilir, çevrelerine olan ilgileri azalabilir, çevre ile iletişime geçmekte ilgisiz olabilirler, uyku ve yeme sorunları yaşayabilirler.
Neler Yapılabilir?

İlk adım bir sorun olduğunu anlamakla başlar. Daha sonra çocuk neler hissediyor, duyguları neler ve nasıl ifade bulur? Anne – çocuk ilişkisi çocuk için ve anne için yeterince iyi mi? Çocuk annesi ya da bakıcısı ile teselli oluyor mu? Bu soruları sorduktan sonra unutulmaması gereken en önemli konu çocukların dürüstlük ve doğallığa çok ihtiyacı olduğudur. Olumsuz da olsa olayları uygun bir dille onlara anlatmak ve onların suçu olmadığını belirtmek çok önemlidir. Bebekken annenin çocuğun duygularını tanımlaması ve düzene koyması gerekiyorken, üç yaşından sonra duyguları söze dökmek daha önem kazanır.