http://img.hurriyetaile.com/c/1/70/4...haber/1115.jpg

Çocuk büyütmenin ne kadar zor olduğunu ve bu zorlukların zaman zaman daha da ağırlaştığını hepimiz biliyoruz. Çocuklar özellikle 3 yaşına kadar tamamen anne-babalarının kontrolüne, bakımına ve disiplinine ihtiyaç duyuyorlar. Peki, ya sonrası?

Psikolog Serap Duygulu’dan öğrendiğimiz kadarıyla, çocuklar yaklaşık 5 yaş civarında kendi temel bakım becerilerini kazanarak daha bağımsız ve kendi kendilerini kontrol edebilecek düzeye ulaşıyorlarmış.
Bir çocuğun öz bakım becerilerini kazanması dediğimizde, kendi el yüz ve ağız diş temizliğini yapabilmesi, kendi kendine yemek yiyebiliyor olması, tuvalet alışkanlığını kazanması, belirli temel ihtiyaçlarını giderebilmesi gibi bazı donanımlara sahip olmasından bahsediyoruz.
Aynı şekilde susadığında mutfaktan kendi suyunu alabilmesi, meyve istediğinde buzdolabından gidip getirebilmesi bu duruma verilecek basit örneklerdir. Bütün bu kazanımlar önce ailede verilecek eğitimle ve sonrasında alışkanlıklarla kazanılabilen davranışlardır. Hatta 5 yaşına gelmiş bir çocuk basit ev işlerinde yardımcı olabilir ve bizim angarya olarak tanımlayabileceğimiz bazı işleri yapmaya çok heveslidir.
Sorumluluk Kazandırın!
Çocuk özellikle kendisiyle ilgili temel ihtiyaçları karşılamaktan kaçınıyorsa ve ısrarla başkalarından yardım istiyorsa konu tamamen sorumluluk duygusuyla ilgilidir. Çocuğunuza her şeyi çok iyi öğretmiş olabilirsiniz ancak eğer sorumluluk duygusu kazandırmamışsanız öğrendiklerinin çok fazla anlamı olamayacaktır. Çocuklara sorumluluk verilerek sorumluluk almayı öğretebileceğimizi unutmamak lazım. Çünkü ancak o zaman;
• Başladığı işi bitirebilmeyi,
• Kendisine ve başkalarına güven duymayı,
• Empati duymayı, yani başkalarının hissettiklerine ve düşündüklerine duyarlı olmayı,
• Toplum içinde kendisiyle ve çevresiyle uyum içinde yaşamayı öğrenecektir.
Öneriler
Bizim anne-babalar olarak görevimiz, birbirimize bu kadar bağımlı bile olsak çocuğumuzun bizden farklı özellikleri olan bir birey olduğunun bilinciyle onu dış dünyaya hazırlamak olmalı.
Sonuç olarak o da kendi kanatlarıyla uçacak. Dolayısıyla bizim görevimiz ona ailedeki ilk eğitimi çok sağlam ve sağlıklı vermektir. Bunu nasıl yapacağımıza gelince yanıt son derece basittir: davranışlarının sonuçlarına katlanmasını sağlamak. Yaptıklarının olumlu ya da olumsuz olarak karşılığını almayan çocuk hem hiçbir alışkanlık kazanamaz hem de aslında doğru olan davranış nedir öğrenemez.