Gullbabici - Hayata Dair Herşey - Cinsel istismara uğramış olan çocukla nasıl iletişime geçebiliriz?

http://cdn.psikolojiportali.com/wp-c...pg&w=392&h=250

Öncelikle iletişime geçecek kişi kesinlikle en yakın bakım vereni-annesi olmalıdır. Anne bu iletişim esnasında sorular sorarken suçlayıcı olmaktan kaçınmalı ve yardım edebileceği, kollayabileceği hissini çocukta uyandırmalıdır. Bu güveni hisseden çocuk, korkularından arınıp tüm gerçeği anlatacaktır. Anne, istismar kuşkusu taşıyorsa çocuğa şu soruları yöneltmelidir:
Biliyorsun ki ben her durumda senin yanındayım, sana hiç kimse zarar versin istemem ve buna izin vermem seni seviyorum ve korumak istiyorum. Kızım/oğlum bu bölgeler özel bölgelerdir. Senin iznin olmadan sana dokunan veya seni kendine dokunmaya zorlayan birisi oldu mu?
Çocuk güveni hissettikten sonra böyle bir durum mevcutsa anlatacaktır.
Öğrendikten Sonra Nasıl Davranmalıyız?
Bu durumu öğrendikten sonra ise sakinliğinizi mümkün olduğunca korumalısınız. Zira aşırı tepkiniz çocukta sosyal fobiye kadar giden korku ve ya regresif(gerileme) davranışlar oluşturabilir. En başta verdiğiniz güveni devam ettirmelisiniz. Onun hiçbir suçu olmadığını, yapan kişinin ahlaken yanlış bir şey yaptığını anlatmalısınız. Bundan sonrası için kimsenin ona zarar veremeyeceğini anne ve babanın güçlü olduğunu, onu koruyabileceğini, bu ve benzeri durumları hemen gelip anneye anlatması gerektiğini belirtmelisiniz.
Eğer birisi onun özel bölgesine dokunmaya kalkarsa olanca gücüyle çığlık atması gerektiğini anlatın. Bu durum onu istismar veya istismara yatkın dokunuşlardan koruyacaktır.
İstismara zemin hazırlayan ebeveyn hataları nelerdir?
İstismar olgusunda çocuklar için ayırt edici olmayan bazı ebeveyn davranışları vardır. Ebeveynlerin bu noktadaki hataları çocukta normallik hissi uyandırdığından istismar ayırdı yapılamayabilir. Örneğin; şirin gözüktüğü için veya ferah dursun diye kız /erkek evde uzun süre bezsiz dolaşan bebeklerin mahremiyet duygusu geç oturacağı için yabancı birinin onun özel bölgesini görmesinde/dokunmasında sakınca olmayabileceğini düşünür. Bu nedenle anneler küçük yaştan itibaren çocuklara mahremiyet eğitimi vermelidir. Burada bahsedilen çocuğa yalnızca anlatmak değil iş ve hareketlerle göstermektir. Tuvalet eğitimi veren anneler mümkün olduğunca tuvalet keyfini uzattırmamalı bir an önce mahrem bölgenin kapatılmasını öğütlemelidir. Ayrıca çocuğun tahareti kısa ve yüzeysel hareketlerle olmalıdır. Çocuk istemediği halde zorla poposunu sevmek yanağından veya dudağından öpmek onda hırçın davranışlar ve düşük benlik algısı uyandırır. Anne-baba çocuğun özel bölgesine dokunurken izin almalıdır. Bu davranış, çocuğa kendilik duygusunun olduğunu, başkalarının özel bölgesinin olduğunu ve herkesin bir dokunma sınırının var olduğunu öğretir.