1960’lı yıllarda üzüm ile başlayan hormon serüveni, artık bütün meyve ve sebzelerde kullanılan bir ürün olmuştur. Meyve ve sebzelerin hızlı büyümesini sağlaması, daha parlak ve canlı durması nedeni ile çok tercih edilen hormon, vücudumuzda sonu kansere varan tahribatlar yaratmaktadır. Fakat unutulmamalıdır ki, bilinenin aksine her büyük meyve, hormonlu değildir.

Neden hormon?




Yapılan araştırmalarda uzmanlar, genelde seralarda üretilen meyvelerin hormon ihtiyacı duyduğunu söylemekteler. Bu nedenle, meyve ve sebzelerin kendi aylarında yani üretildikleri sezonunda tüketilmesi gerekmektedir. Bütün meyvelerde doğal, kendiliğinden olan hormonlar bulunmaktadır. Mevsiminden önce yetiştirilen meyveler sıcak ve soğuktan çok etkileneceği için, büyüme yavaşlamaktadır. İçlerinde bulunan hormonları harekete geçirmek için kullanılan sentetik hormonlar nedeni ile sağlığa zararlı üretimler yapılabilmektedir. Dozunda ve yeteri kadar kullanılan bu hormonların sağlığa zararı yoktur. Dozunda uygulanmayan ve çok fazla verilen hormon ise, vücutta hücrelerde parçalanamaz ve hücrelerde aksaklıklar oluşmaya başlanır. Sonu kansere kadar varabilen, tehlikeli pek çok hastalığın önü açılmış olur. Özellikle ülkemizde, patlıcan, çekirdeksiz üzüm, domates, enginar, kabak ve elma gibi ürünlerde hormon çok fazla kullanılmaktadır.

Genelde şekilsel anormallikler ilk bakışta dikkat çekiyor. Portakallarda, elma ve armutta kabuk üstünde kabarcıklar, şekilsizlik ve bildiğimiz formunun dışında bir görünüm ve renk olması en büyük gösterge oluyor. Yenildiğinde aroma azlığı ve meyve tadının alınamaması olarak sayılabilir. Çilekte, aşırı büyük olması ve yapışık iki çilek görünümü, içinin boş olması, karpuzlarda çekirdek kısmının boşlukları olması ve karlanma görünümü ve nişasta kokusu alınması olarak adlandırılır. Hormonlu bir meyveyi önce şeklinden daha sonra tadı ile anlarsınız. Üstünde farklı memeler, kabarcıklar ve şekil bozukluğu oluşan meyveler tüketilmemelidir. Sağlımız için dikkatli seçimler yapılmalıdır.