Aşk, normal şartlar altında aynı odada bile bulunmayacak kadar farklı iki insanı bir yüreğe düşürebilecek kadar etkili bir duygudur. Bu duygu, ilişki yolunda gittiğinde insanın ayaklarını yerden kesse de, ilişki istendiği gibi gitmediğinde hayatı kâbusa dönüştürebiliyor.

Aşk aslında insanın vücudunda yoksunluk krizi yaratabilen bu duygu durumudur. Aşık olduğunuz için salgıladığınız yoğun mutluluk (endorfin) hormonu, beyninizde kısa sürede yakılır ve bu hormon kısa zaman içerisinde tekrar üretilmezse vücut yoksunluk belirtileri gösterir. Sürekli onu düşünürsünüz, nefes alamaz bir hale gelirsiniz, odaklanamazsınız, hayaller kurarsınız. Bu hayaller o kadar gerçekçidir ki, onun size dokunduğunu veya sıcaklığını hissedersiniz. Bu kadar gerçekçi ‘hayaller’ psikolojide halüsinasyon olarak adlandırılır.

Onu bir kere de olsun görmek ayaklarınızı yerden keser ve kalp çarpıntısına neden olur. Heyecanlanırsınız ve yeniden nefes aldığınızı hissedersiniz. Bir bağımlı da kullandığı zararlı maddeye kavuştuğunda aynen böyle hisseder. Hal böyleyken bir insanın sevdiği insandan ayrı kaldığında bir sonraki buluşmaya kadar yalnızlık korkusu çekmesi, karamsarlığa kapılması, hayatı yaşamaya değer bulmaması, hayatın anlamsızlaştığını düşünmesi ve acı çekmesi gayet doğal bir hal alıyor.