Hayat bizim oyun bahçemiz. Peki bizi oyun oynamaktan alıkoyan şey nedir, biliyor musunuz?



Sabahları yataktan nasıl kalkıyorsunuz? Gözlerinizi açtığınızda, ‘Yaşasın! Harika bir gün beni bekliyor’ mu diyorsunuz; yoksa yataktan kalkmakta zorlanıyor ve günü keyifsiz bir şekilde mi karşılıyorsunuz?

Bugün günü keyifsiz karşılayanları inceleyelim istiyorum. Bakalım neler fark edeceğiz?

Bu keyifsizliğin bir sebebi bir gece önce içtiğiniz içkiler ve kalorili yemeklerin vicdan azabı veya dün kendinizi ifade edemediğiniz sıkıntılı geçen iş toplantınızın yansıması olabilir. Bugün için yapmanız gereken işlerin ağırlığı şimdiden üzerinize çökmüş, belki yataktan kalkmayarak işleri erteleme peşindesinizdir.

En kötüsü fark ettiğiniz hiç bir sebep yoktur ve siz keyifsiz bir o kadar da isteksizsinizdir.

Yukarıda saydıklarım aslında benim eski zeminlerimden çok iyi tanıdığım duygular. Kimi zaman yataktan kalkmadan günü geçirmeyi planladığım çok olmuştur. Bunun yanında hesapsız gelen bir yatak istirahati (ayak burkulması, 2-3 gün doktor tarafından önerilen zorunlu yatma vs) ise aynı değildir. Burada bahsettiğim fiziksel bir değişiklik yokken üzerimize yapışan isteksizlik hali, durgunluk, hiçbir şey yapmak istememe durumudur.

Hayatın bizim oyun bahçemiz olduğunu düşünürsek ve biz de buraya oyun oynamak için geldiysek, bizi oynamaktan alıkoyan nedir? Neden oyun oynamak yerine yedek kulübede oturmayı istiyoruz? İçimizdeki bu duygu nereden beslenmektedir? Hasta mı olduk? Depresyona mı girdik? En önemlisi bu durumu kontrol edebilir miyiz?

Bu duruma şimdiki farkındalığımla baktığımda fark ettiklerim bir değil birkaç tane...

Öncelikle yaşanan hayal kırıklığı, bir beklentinin gerçekleşmemesi kişide bir süreliğine eylemsizliğe sebep oluyor. Buna küskünlük hali de diyebilirsiniz. Hani çocuklar ‘eğer benim kurallarımla oynamayacaksak o zaman ben yokum, oynamayacağım işte’ diyorlar ya, bunun gibi yaşanan hayal kırıklığı karşısında da benzer duruşlar sergiliyoruz.

Bunu bir örnekle açacak olursak;

Temmuz ayının ikinci haftası tatile gitmeyi planlıyorsunuz, diyelim. Sürekli ne kadar eğleneceğinizi, yapacaklarınızı düşünüyorsunuz. İçinizde bu konu ile ilgili bir telaş, heyecan hissediyorsunuz. Sonra tam gideceğiniz hafta bir terslik oluyor ve planlar bozuluyor, siz de gidemiyorsunuz.

İşte tam bu noktada hissettiğiniz hayal kırıklığı sizde bir sonraki zemine geçene kadar keyifsizlik durumu olarak devam eder.

Bir üst zemine geçebilmek için kendimize hedef koymalıyız.

Hedefsizlik, bu ve benzer durumlarda bize kendimize yataktan kalkmak için bir sebep söyleyememek anlamına gelir. Bu durumda bana kişinin hayatının kontrolünü eline almadığını, zamanını kayıp geçirdiğini anımsatıyor.

Bir keyifsizlik hali de; kişinin kendi değerinin farkında olmaması ve yapılacak işlerde işbirliği yapmamasıdır. Değişen zeminine ayak uyduramaması, yeni zeminindeki rollerini belirleyememesi anlamına gelir.

Burada bizi tutan egomuzdur. Ego yeni zeminlerde kendi rolünü görene kadar değişime karşı isteksizdir. Size bu zemine geçmememiz için sürekli bahaneler üretir. Bu belirsizlik durumu da bize atalet olarak yansır.

Ataletten kurtulmak için belki de her gün bu Afrika atasözünü kendimize hatırlatmalıyız:

Her sabah Afrika’da bir ceylan uyanır.
En hızlı aslandan daha hızlı koşması gerektiğini bilir, yoksa öldürülecektir.
Her sabah Afrika’da bir aslan uyanır.
En hızlı ceylandan daha hızlı koşması gerektiğini bilir, yoksa aç kalacaktır.
Aslan veya ceylan olmanız fark etmez.
Güneş doğduğunda koşmaya başlasanız iyi olur.


En iyisi siz güne başlarken yapabileceğinizin en iyisini yapmaya, en hızlı koşunuzla günü geçirmeye bakın.

Sevgiyle yazdım,
Saba Deniz
Yaşam Koçu