Siz hiç kendi ellerinizi sevgiyle öptünüz mü? Eğer hâlâ öpmediyseniz biraz sonra öpeceksiniz.
Bedenimizin her uzvu, her organı, 24 saat bizim için durmaksızın çalışır. Çoğu zaman farkında bile olmayız. Ayaklarımız, bizi gitmek istediğimiz her yere götürür; gözlerimiz, günümüzü gecemizi aydınlatır; burnumuz, mis kokuları içimize çeker, kötü kokulardan kaçmamız için uyarır… Kalbimiz, ciğerlerimiz, böbreklerimiz… Her biri durmaksızın çalışır. Bilmem, siz onları hasta olmadan, sağlıklıyken hatırlayıp sizin için çalıştıkları için teşekkürlerinizi sunar mısınız? Emin olun ki her biri sizin tarafınızdan hatırlanmak için can atıyor.
Geçen hafta sağlık çalışmasına katılan bir danışanıma tüm organlarına ve uzuvlarına dokunarak teşekkür çalışması yapmasını tavsiye ettim. Ağrıyan bölgelerine de hafif hafif zeytinyağı ya da masaj yağı ile masaj yapmasının iyi geleceğini söyledim. Bu hafta danışanım tekrar çalışmaya geldiğinde ilk kez ellerinin ne kadar da çok işe yaradığını fark ettiğini söyledi. Ben de ona ellerini öpmesini söyledim, ilk önce şaşırdı ama onlarca sevgi dolu öpücük kondurdu ellerine. Bugüne kadar kendi ellerini öpmek hiç aklına gelmemişti. Garip bir durum değil mi, insan hiç kendi ellerini öper mi? Öper tabii ki…
Yataktan kalkmak için ellerini kullanırsın, yüzünü yıkamak, dişlerini fırçalamak, kahvaltını yapmak için…
Saçlarını taramak, çocuğunun başını okşamak ya da aşkının yanağından makas almak için…
Makyajını yapmak ya da kravatını bağlamak için…
Arabanı kullanmak, çantanı taşımak, televizyonu açmak ya da sosyal medyada gezmek için…
Yıkanmak, kaşınmak, sevdiğine el sallamak, ağrıyan yerini ovmak için…
Gözlerini ovuşturmak, telefonu tuşlamak, ayakkabını bağlamak, yemek yapmak için…
Yazı yazmak, hatta kitap okumak, evinin kapısını açmak için… Kullanırsın da kullanırsın o güzel ellerini. Daha yıllarca da kullanacaksın. Sevgi dolu öpücüğü hak etmiyor mu o güzel ellerin, binlerce teşekkürü hak etmiyor mu o pamuk ellerin? Öp öp öp… Eline sağlık.