ÇOCUĞUN GELİŞİMİNDE BABA, DIŞ DÜNYAYA AÇILAN BİR KAPIDIR.



Günümüzde baba olmak da, annelik kadar zor hale geldi. Çocuk Gelişim Danışmanı Alev Elmas, babanın somut ve simgesel varlığının hem kız hem de erkek çocukların gelişimi açısından ne derece önemli olduğunu ayrıntıları ile anlatıyor.

Hamilelik döneminde baba; anne ve bebeğin ortaklaşa yaşadığı bu özel dönemde üçüncü kişi rolünü üstlenir. Çocuğun ebeveynlerinden biri olduğu halde, bu süreci biyolojik nedenlerle dışarıdan izler.
Dokuz ayın sonunda doğum gerçekleşmiş, anne ile çocuk arasındaki biyolojik bağ kopmuştur. Buna rağmen baba bu ilişkide yine üçüncü kişi olarak var olduğunu fark eder.
Baba kendini yalnız hisseder
Baba, çocuk ortalama 4 ay civarlarında dış dünya ve kendisi ile belirgin bir ilişkiye geçene dek kendini bu ilişki ağında yalnız hisseder. Yine bu dönemde baba, üçüncü kişi olarak anne ve çocuğa onların birbirlerine oldukları kadar yakın olamadığını düşünecek ve kıskanacaktır.
Baba olmanın işlevi bundan sonraki noktada çok önemli bir hal alır. Çünkü anne ve çocuk arasında gelecekte sorun olabilecek denli bir birleşiklik ve yapışıklık sürmektedir. Onların arasındaki bu bağın sağlıklı bir şekilde ayrışarak, çocuğun ileride bir birey olmasını sağlacak mesafeyi simgesel olarak baba koyar. Baba dış dünyaya açılan bir kapıdır ve çocuğun güven duygusunun temellerinin atılmasında önemli bir faktördür.
2 yaşında, baba ile ilişki şekillenir
Çocuk iki yaşını doldurduktan sonra ise, baba daha önem kazanır. Çocuklar mücadeleyi, rekabeti, gücü, yenme ve yenilmeyi otorite kavramını temsil eden baba ile deneyimler.
Ayrıca erkek çocuk 3 yaşından sonra kendi cinselliğini fark etmeye başlayınca babayı taklit etmeye, onun gibi olmaya çalışır. Kızlar ise erkek dünyasına ait ilk yatırımlarını babaları sayesinde oluştururlar.
Psikanalitik görüşe göre; erkek çocuk, uygun cinsel rol özelliklerinin kazanmakla beraber babasının sunduğu ahlaki kural ve değerleri içselleştirir. Babanın somut ve simgesel varlığı hem kız hem erkek çocukların gelişimi için çok önemlidir.
S.B. Poulter’a göre çocukların babalarıyla kurdukları ilişki tarzları; çocukların iş yaşamlarındaki yaklaşımlarını, hedef ve amaçlarına ulaşmada kullandıkları yöntemler ile problem çözme becerilerini belirlemektedir.
Araştırmalara göre iş ve özel yaşamında başarılı olan bireylerin babaları, onların bireyselliklerini desteklemiş ve çocuklarının her koşulda yanında olduklarını belirtmişlerdir.