Çocuklarda korkular sıkça görülen bir durum olup çocuklar bu korkuları kimi zaman ailelerinden, kimi zaman kendi kendilerine, kimi zaman da arkadaşlarından edinmektedirler. Korkular başlangıçta bizi dış tehlikelerden korumaya yönelik edinimler olduğu halde bir süre sonra amacını aşmakta ve yaşantıyı engeller hale gelmektedir.

Yabancılardan uzak durmasını, onların kendisine zarar verebileceğini söylediğimiz çocuklarımız bir süre sonra değil başkalarından uzak durmak yanlarına yanaşmak istememekte hatta bu korkularını genelleyerek herkese uzak kalabilmektedir. Bu yüzden korkuları başlatmak kolaydır ancak durdurmak zordur.
Çocuklarda korkular en çok gece yatarken ortaya çıkmakta yalnız kalmak istememekte, korktuklarını söyleyerek anne babalarının yanına gitmekte, yalnız başına tuvalete gitmek istememekte, gitse bile sürekli olarak anne ya da babayı yanına çağırmaktadır. Seyretmiş oldukları korku filmlerindeki kahramanları görmekten, eve hırsız girmesinden, kaçırılmaktan korkmakta ve tüm bu nedenlerden dolayı tedirgin ve huzursuz olmaktadırlar.
Biraz daha yaşları büyüdüğünde ise anne babalarını kaybetmekten, onların kendilerini bırakmasından ya da ayrılmalarından korkmakta bu korkuları nedeniyle onları yanından ayırmak istememektedir. Korkular nedeniyle bağımlılıkları artmakta özellikle anneyi bir yere göndermek istememekte sürekli yanlarında durmaları için ısrar etmektedirler.
Çocuklarımızın Korkuları Karşısında Takındığımız Tavırlar Çok Önemlidir
Çocuklarımızın korkuları karşısında “Korkacak bir şey yok” demek, korkularını önemsememek kadar aşırı önemsemekte yanlış bir davranış olacaktır. Korkuları yoğunken onları yalnız bırakmak ileriki yaşantıları için problem yaratacak, tüm yaşamları boyunca korkuların nesnesi değişecek ama kendisi varlığını sürdürecektir.
Çocukluktaki korkular gençlik dönemlerinde sınav korkusuna, erişkinlerde gelecek korkularına, ileri yaşlarda ise ölüm korkularına dönecek ama hep varlığını sürdürecektir. Korkuların nedenleri niçinleri araştırılmalı ve nedene yönelik önlemler alınmalıdır.
Korkuları olduğu zaman onlara güvence vermek, yanında olmak bir süre işe yarayacak, korkuları geçip hayatlarına döndüklerinde sorun kalmayacaktır. Ancak korkuları devam eder ve yaşantılarını kısıtlamaya başlarsa o zaman bir profesyonel yardım işe yarayacaktır.
Psikologlardan, psikiyatristlerden yardım almak ve onların dediklerini uygulamak korkuları kalıcı bir iz kalmadan ortadan kaldıracak ve bunu yapmadığımız takdirde ileri yaşlardaki panik bozukluk ve birçok başka psikiyatrik hastalığın temelini oluşturacaktır.
Psikiyatrist Dr. Sabri Yurdakul