Tüp bebek tedavisi oldukça başarılı bir yöntem olsa da bazı çiftler birçok denemeye rağmen gebelik sağlayamaz ya da gebelik sağlansa dahi düşükle neticelenebilir. Tedavide transfer edilen embriyolar kaliteli olsa dahi her zaman gebelik elde etmek mümkün değildir.

Emriyonun transferinin ardından; embriyodan çeşitli büyüme faktörleri ve proteinler salgılanır. Bu sırada da embriyo rahim iç zarına tutunma sürecine girer. Şayet bu süreç sağlıklı ilerlerse gebelik oluşur. Endometrium-rahim içi zarının embriyonun şansını yükseltecek çeşitli moleküller ve büyüme faktörlerinden eksik kalması ya da bu maddelerin dengeli salınmaması , endometriumun işlevini bozacak enfeksiyon ya da yapışıklık gibi sorunların olması embriyo iyi kalitede olsa dahi gebelik oluşmasını engelleyecektir. Gebelik aşısı da; endometriumda eksik olan moleküllerin vücut tarafından yapılmasının uyarılmasını sağlamaktadır. Bu amaçlada da kadının kendi kan hücreleri kullanılır ve embriyonun rahme tutunması sağlanır. Bu sayede de gebelik şansının arttırılabileceği düşünülmektedir.

Günümüzde tekrarlayan tüp bebek başarısızlıkları ile çeşitli tedavi yöntemleri bulunmaktadır. Bunlar IMSI, genetik tanı yöntemleri ya da yapay rahim olarak sayılabilir. Bu yöntemlerin de işe yaramadığı durumlarda ise rahim ortamını iyileştirmek ve embriyonun yerleşmesini sağlamak adına gebelik aşısı geliştirilmiştir.

Bu yöntem günümüzde klinik pratikte uygulanmaktadır. Amaç ise rahim iç zarının uyarılmasını sağlayarak embriyonun tutunmasına yardım etmektir. Bunun için de anne adayından alınan bağışık sistemi için önemli olan hücreler kullanılır. Bu hücreler laboratuvar koşullarında özel besi alanlarınla geliştirilir. Bu sayede de büyüme faktörleri ve gerekli hormonların salgılanması sağlanır.

Oluşturulan bu hücreler, rahim yıkandıktan sonra embriyonun transferinin daha başarılı olmasını sağlamayı amaçlar.

Gebelik aşısı günümüzde yalnızca birkaç tüp bebek merkezinde kullanılmaktadır. Başarı oranları için yeterli bilgi mevcut değildir. Ancak bu konuda yapılacak iyi planlanmış, kontrollü ve çok merkezli çalışmalar ile yöntemin diğer yöntemlere göre ne kadar etkili olduğunu araştırmak için çalışmalara başlanmıştır.