Pragmatizm bir diğer adıyla faydacılık, doğruları ve gerçekleri tek taraflı bir şekilde eylemlerin neticelerine göre nitelendiren ve bu neticeleri yalnızca faydaları ile ilgilen bir düşünce akımıdır.
Bu akıma göre; gerçeklik ve doğruluk insanın düşünce yapısından ve bakış açısından buna bağlı olarak da hareketlerinden ayrı tutulamaz. Bu eylemler ise faydalarına ve sağladığı avantajlara göre değerlendirilir. Bu felsefe başta Amerika ve İngiltere olmak üzere eğitim ve ekonomi alanlarında büyük ilgi görmüştür.
Pragmatizm akımının kurucusu Amerikalı filozof William James'tir. William James'e göre bilgi, eylem ve kuramlar insan hayatında bir fayda sağladığı takdirde doğru olarak nitelendirilebilir. J. Dewey, C. Schiller ve S. Pierce de pragmatizm akımını destekleyen filozoflar arasında önemli yere sahiptir.
Pragmatizm, hazcı ahlak anlayışına sahiptir. Bu akımda yapılan eylem yararlıysa ahlaki bir boyut kazanır. Fakat bir eylemin sonucu herkese yarar sağlayamayacağından bu felfese akımında evrensel bir ahlak anlayışından söz edilemez.
Pragmatizmi yani faydacılık akımını çürüten birçok sav ortaya atılmıştır. Bunlardan en önemlisi faydanın göreceli bir kavram oluşundan ötürü ortak bir paydada buluşulamayacak olmasıdır. Bir sonuç her birey için mutlak yararlı olarak kabul edilemez. Bir kişinin yararlı bulduğu ve doğru kabul ettiği bir netice diğer kişi üzerinde bu etkiyi yaratmayabilir.
Pragmatizm sağduyu ile de çelişir. Örnek vercek olursak; bir kişi çocuğunun ya da iki yabancının ölümüne karar verecek olsa hangisini seçmelidir? Böyle bir seçimde baba mutlak olarak evladının hayatının kurtulmasını seçer. Fakat pragmatizme göre diğer iki yabancının seçilmesi gelecekteki potensiyel mutluluğa daha fazla katı sağlayacağından baba evladını değil tanımadığı iki yabancıyı kurtarmalıdır.
Düşüncenin olaylar ile doğru bir hale getirilebileceğini düşünen pragmatistler, tam manasıyla dünyanın nesnel gerçekliğini görmezden gelmektedirler.