1 ) Bebeklerde ilk beslenme deneyimi
Bebeklerde ve çocuklarda beslenme söz konusu olduğu zaman, ikili bir ilişkiden bahsederiz. Beslenme bu karşılıklı ilişkinin niteliği ile alakalı olan bir süreçtir. Bu süreç içerisinde ‘beslenen’ ve ‘besleyenin’ yetenek ve kişilik özellikleri, çok önemli ve çocuk üzerinde bir o kadar da etkilidir.
Bebek veya çocuk, beslenme gereksinimini, mümkün olduğunca bir şekilde anne ve babasına ifade eder. Beslenme başladığı zaman, bazı anne babalar oldukça rahat ve becerikli bir şekilde bebeklerini beslemeyi başarırken, bazı anne babalar ise, mesafeli ve tedirgin bir şekilde bebeklerini beslerler. Bebekler de anne ve babalarının sınırlarına uygun şekilde ilişkiye cevap verirler.
Bununla beraber, bazı bebekler yemek yeme konusuna pozitif bir şekilde adapte olmaya çalışırlarken, bazı bebekler ise geri çekilerek, çığlık atıp durumu protesto edebilirler. Aradaki beslenme ilişkisinin niteliği çocuğun fiziksel, sosyal ve duygusal gelişimi üzerinde ciddi anlamda etki sağlar.
2 ) Bebeğin ilk yıllarda ki beslenmesi, yetişkinlik döneminde ki yaşantısına etki ediyor

Bebeğin ilk yıllarında ki beslenme deneyimleri, yetişkin yaşamında da etki ettiğine dair çok önemli çarpıcı araştırmalar bulunmaktadır. Bu araştırmalardan bir tanesi, alkole bağlı hastalıklar sebebinden dolayı hastaneye yatanlar ile anne sütünden erken kesilme arasında bir alakanın bulunup bulunmadığı ile ilgili yapılan çalışmadır. Bu araştırmanın sonucunda erken yaşta anne sütünden kesilen bebeklerin, yetişkinlik döneminde alkol kullanmaları ve alkol ile alakalı çeşitli hastalıklara yakalanmaları arasında anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.
İlk deneyimler hangi konuda olursa olsun yetişkin kişiliği ve davranışları üzerindeki etkilidir. İlk yıllarda meydana gelen olumlu veya olumsuz beslenme deneyimleri, bir şekilde yetişkin dönemi içerisinde davranışları üzerinde etki eder. Yapılabilmesi mümkün olan şeylerin ilk sırasında, düşünce biçimleri ve ilişkiye bakış açılarının tekrardan değerlendirmeleri gelmektedir.
Daha çok anne ve babalar, çocuklarında üzerinde gözlemlemiş oldukları sorunların, çocuğun bütün diğer davranış ve ilişkilerinden bağımsız olarak değerlendirmek eğilimindedirler. Bunun tersi bir bakış açısı ile çocuğa yaklaşım göstererek, sorun olan davranışa odaklı düşünmekten ise, aralarında bulunan ilişkiyi değişik yollar ile beslemeye başlamak, çocukların fiziksel açıdan da beslenmelerini daha da kolay bir hale getirir.